Ολοι αυτοί οι άπληστοι άνθρωποι που μετράνε την ευτυχία σε χρυσό, έρχεται κάποια στιγμή που η ζωή τους μετατρέπει τα πάντα σε χρυσό... ακόμα και το φαγητό τους. Και τότε σαν τον δύστυχο Μϊδα μέσα στον απόλυτο πλούτο βλέπουν πως ούτε τις χαρές των απλών ανθρώπων δεν μπορούν να έχουν. Τότε δυο πράγματα κάνουν ή μετανοιώνουν και προσπαθούν να συμμαζέψουν τη καταστροφή τους ή γίνονται τα εκδικητικά ανθρωπάκια που αιματοκυλούν τους λαούς για να νοιώσουν λίγο ζωντανοί.
Κι εμείς εδώ πατριώτες τι λέτε να κάνουμε τώρα? Σκέφτεστε τη τύχη μας να στηρίζεται στη παροιμία "ξένα γαμήσια δικά μας βάσανα"?...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου