Δηλαδή τηρούν τους νόμους διάσημοι κι επιφανείς φοροφυγάδες (και εισφοροφυγάδες) και δεν τους τηρούν αυτοί που αρνούνται να πληρώσουν το νέο χαράτσι στα εισιτήρια και την ατέρμονη αύξηση των διοδίων;
Δηλαδή δεν είναι νόμος της ζούγκλας, όταν σου κόβουν ξαφνικά μέρος της σύνταξης ή όταν παθαίνει «ξαφνικό θάνατο» ο μισθός σου, και είναι νόμος της ζούγκλας να μην πληρώνεις διόδια για δρόμους που δεν έχουν φτιαχθεί ακόμα ή που όταν φτιάχθηκαν κόστισαν χρυσάφι (υπέρ διαπλεκομένων) στο εθνικό εισόδημα.
Ποιος παράγει κι αναπαράγει την ανομία σε αυτόν τον τόπο; ο φοροφυγάς ή ο άνεργος; ο μιζαδόρος ή ο απασχολήσιμος; Ποιος κάνει την κοινωνία ζούγκλα; η πτυχιούχος με τα δύο μάστερ που θα δουλέψει για 938 Ευρώ ή ο κάθε «φρουτάκιας» πρωθυπουργός, προστάτης κι υπηρέτης μαζί, του κάθε Κόκκαλη;
Κι αν μιλάμε για νόμους, ας αρχίσουμε απ' το Σύνταγμα -του οποίου η υπεράσπιση είναι καθήκον όλων. Ποιος λοιπόν το παραβιάζει; ο Λαός ή το Μνημόνιο;
Δηλαδή δεν είναι νόμος της ζούγκλας, όταν σου κόβουν ξαφνικά μέρος της σύνταξης ή όταν παθαίνει «ξαφνικό θάνατο» ο μισθός σου, και είναι νόμος της ζούγκλας να μην πληρώνεις διόδια για δρόμους που δεν έχουν φτιαχθεί ακόμα ή που όταν φτιάχθηκαν κόστισαν χρυσάφι (υπέρ διαπλεκομένων) στο εθνικό εισόδημα.
Ποιος παράγει κι αναπαράγει την ανομία σε αυτόν τον τόπο; ο φοροφυγάς ή ο άνεργος; ο μιζαδόρος ή ο απασχολήσιμος; Ποιος κάνει την κοινωνία ζούγκλα; η πτυχιούχος με τα δύο μάστερ που θα δουλέψει για 938 Ευρώ ή ο κάθε «φρουτάκιας» πρωθυπουργός, προστάτης κι υπηρέτης μαζί, του κάθε Κόκκαλη;
Κι αν μιλάμε για νόμους, ας αρχίσουμε απ' το Σύνταγμα -του οποίου η υπεράσπιση είναι καθήκον όλων. Ποιος λοιπόν το παραβιάζει; ο Λαός ή το Μνημόνιο;
Οταν οι Ισραηλινοί μπούκαραν στον Λίβανο κι έσφαζαν κόσμο και κοσμάκη, κάποιοι (λίγοι) γελοιογράφοι στην Ελλάδα και το εξωτερικό τούς παρομοίαζαν (και εικαστικά) με τους Ναζί, προκαλώντας έτσι την μήνιν των πολιτικώς ορθών, αλλά και τη μανία των απανταχού Εβραϊκών Οργανώσεων, όσων υποστήριζαν και υποστηρίζουν τη στρατιωτικοφασιστική εξωτερική (και συχνά εσωτερική) πολιτική του Ισραήλ.Ορισμένοι απ' τους εν λόγω γελοιογράφους προγραφήκαμε τότε απ' την ADL (Εβραϊκού «ενδιαφέροντος» Λίγκα, Νέα Υόρκη) με τη ρετσινιά του αντισημιτισμού (ήντινα υιοθετώντας το Σταίητ Ντηπάρτμεντ κατέστησε τα ταξίδια μας ανά την υφήλιο επισφαλή). Μάλιστα, ανά έτος αυτή η προγραφή ανανεώνεται.
Οταν οι Ισραηλινοί μπούκαραν στη Γάζα κι έσφαζαν Παλαιστινίους σαν αρνιά στο γόνατο, πλήθος πλέον γελοιογράφων και στην Ελλάδα και διεθνώς τους παρίσταναν σαν Ναζί και τους παρομοίαζαν με τους Ναζί. Εκατοντάδες γελοιογράφοι και χιλιάδες γελοιογραφίες.
Η συκοφαντία εναντίον μας για «αντισημιτισμό», προκειμένου έτσι να ακυρώνεται η κριτική μας στη μιλιταριστική και φασιστική πολιτική του Ισραήλ, κατέρρευσε εν τοις πράγμασι, αν και ορισμένοι δηλητηριώδεις ιοί επέμεναν κυρίως μέσω του διαδικτύου να διαδίδουν τις ίδιες συκοφαντίες, επωφελούμενοι της «ανωνυμίας» την οποία απολαμβάνει όποιος σκώληξ δεν διαθέτει παρρησία.
Σήμερα, χιλιάδες γελοιογράφοι ανά την υφήλιο παριστάνουν τους Ισραηλινούς κυβερνώντες ως Ναζί και χιλιάδες Εβραίοι (και στο Ισραήλ και σε όλον τον κόσμο) συμμερίζονται αυτή την κριτική, και στην ουσία της και για τις παιδευτικές προθέσεις της, παρά την υπερβολή που συχνά χρησιμοποιεί ως μέσο η σάτιρα.....................................
Οταν η Γερμανία, εδώ και πολλά χρόνια, πολύ πριν από την κρίση, έδειχνε πως μπαίνει πάλι στον πειρασμό να βλέπει την Ευρώπη ως ζωτικό χώρο, λίγοι πάλι γελοιογράφοι παρίσταναν τις γερμανικές εταιρείες -Ζήμενς και άλλες- με αναγωγές στο ναζιστικό τους παρελθόν (κυριολεκτώντας), αλλά και ευρύτερα τη νεόκοπη γερμανική πολιτική με αλληγορίες, συμβολισμούς και υπενθυμίσεις που παρέπεμπαν σε ένα αισχρό παρελθόν, στο ναζιστικό άγος. Το οποίον ούτε να λησμονηθεί πρέπει ούτε υπό οποιανδήποτε δορά να επανεμφανισθεί επιτρέπεται.
Πάλι οι πολιτικώς ορθοί δυσφορούσαν τότε (μερικοί εκ των οποίων γράφουν τώρα οι ίδιοι για τον κίνδυνο ενός Δ' Ράιχ, και μάλιστα όχι μόνον οικονομικού), πάλι καλών προθέσεων άνθρωποι, όπως ο ιστορικός κ. Χάγκεν Φλάυσερ, αποδοκίμαζαν αυτές τις υπομνήσεις, αποδίδοντάς τους «υπερβολή και ευκολία». Εκαναν λάθος, μάλλον επρόκειτο εκ μέρους μας για απλή όραση (πέρα απ' τη μύτη μας) και για προειδοποιήσεις, έστω και με το ρίσκο να (μην) ακούγονται, κατά το Κασσάνδρειο προηγούμενο.
Σήμερα, οι τίτλοι στις εφημερίδες για τον κίνδυνο ενός νέου Ράιχ, τα άρθρα και οι αναλύσεις για τον κίνδυνο υπαγωγής της Ευρώπης ή μεγάλου μέρους της σε καθεστώς προτεκτοράτων ή ακόμα και κατεχόμενων οικονομικώς κι όχι μόνον περιοχών, υπερβαίνουν
κατά πολύ στον αριθμό κι ενίοτε στη δριμύτητα τις γελοιογραφίες. Και πάλι, όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Ευρώπη.
Αυτά για την ιστορία, διότι παρ' ότι εφήμερες οι εφημερίδες, συχνά γράφουν και αυτές την ιστορία όσων περιγράφουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου