Μόνη αριστερή απάντηση η άρνηση της πληρωμής του χρέους.

Οταν μιλάμε για κρίση σήμερα στην Ελλάδα, είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε υποχρεωμένοι να μιλήσουμε πρώτα απ' όλα για το δημόσιο χρέος. Όχι μόνο γιατί συνοψίζει την κρίση και τη χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού σήμερα, αλλά γιατί το δημόσιο χρέος με την εξυπηρέτηση του έχει μετατραπεί σε βασικό μοχλό ανατροπής του συνόλου των ιστορικών κατακτήσεων της εργαζόμενης κοινωνίας σε εργασιακές σχέσεις, κοινωνικά δικαιώματα, δημοκρατία.
Με το χρέος επιχειρείται η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου που έχει γίνει ποτέ σε βάρος του λαού και της χώρας. Επιχειρείται να παγιωθεί ένα πρωτόγνωρο καθεστώς γενικευμένης εκποίησης υπό την πολιτική εποπτεία της Ε.Ε. και την αποικιοκρατική κηδεμονία του ΔΝΤ. Θα το δεχτεί αυτό η Αριστερά;

Επομένως, δεν μπορεί κανείς να είναι πειστικός στην αντίθεση του με τα μέτρα της κυβέρνησης, αν δεν απαντά πρώτα απ' όλα στο θεμελιώδες ερώτημα: Τι θα γίνει με το δημόσιο χρέος; Γιατί ο λαός και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να επωμιστούν την αποπληρωμή του; Γιατί θα πρέπει να αναγνωρίσουν ως δική τους υποχρέωση το χρέος που συσσώρευσε η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία μέσα από τη λεηλασία αυτού του τόπου;

Γιατί θα πρέπει να πληρώσουν για το καθεστώς της διαφθοράς και της ασυδοσίας, του οποίου προϊόν αποτελεί το δημόσιο χρέος;