"Αυτή η κρίση δεν είναι δική μας. Χρηματοπιστωτική, τραπεζική, οριζόντια, κάθετη, επιφανειακή, εργαλειακή ή δομική, πάντως δεν είναι δική μας. Είναι δική τους.
Είναι όλων αυτών που κατέχουν και ελέγχουν τα μέσα παραγωγής, τα μέσα χρηματοδότησης, τα μέσα ενημέρωσης, τα μέσα και τα έξω.
Αυτοί την προκάλεσαν κι εμείς την πληρώνουμε.
Τα πράγματα είναι απλά: ο,τι βλέπουμε γύρω μας στηρίζεται σε δύο δυνάμεις. Το κεφάλαιο και την εργατική δύναμη.
Μέχρι στιγμής, την κρίση την προκαλεί το πρώτο και είναι αυτό που παίρνει τα όποια μέτρα για να την αντιμετωπίσει (τάχα μου!) αλλά και για να διασωθεί το ίδιο και να αβγατίσει.
Το κεφάλαιο αναπαράγεται σε υλικές και άυλες μορφές.
Το κεφάλαιο ανοίγει, κλείνει, ενώνει, διαιρεί, προσαρμόζει τις αγορές.
Το κεφάλαιο προκαλεί πολέμους και κερδίζει από αυτούς είτε είναι νικηφόροι είτε όχι.
Το κεφάλαιο παράγει κρίσεις.
Το κεφάλαιο δημιουργεί μνημόνια.
Το κεφάλαιο "κόβει" νέο χρήμα.
Το κεφάλαιο παράγει τραπεζικά προϊόντα και υποπροϊόντα.
Το κεφάλαιο αποφασίζει πότε θα "κρυφτεί" και πότε θα "φανερωθεί".
Το κεφάλαιο σχεδιάζει, δημιουργεί και προφυλάσσει τις δομές που επιθυμεί.
Το κεφάλαιο "αναδιανέμεται" για να επιστρέψει στο πολλαπλάσιο.
Το κεφάλαιο υπερ-συγκεντρώνεται στα χέρια όλο και πιο λίγων.
Το κεφάλαιο κλέβει την υπεραξία της εργασίας.
Το κεφάλαιο καθορίζει τις αμοιβές, τη ζωή την ίδια, του εργατικού δυναμικού.
Ολόκληρης της κοινωνίας.
Γνωστά αυτά. Κι όλα καλά (;) μέχρι εδώ και το θέμα μας τώρα δεν είναι να επικρίνουμε τις πρακτικές του κεφαλαίου. Αυτή είναι η "φύση" του κεφαλαίου, η ίδια του η ουσία.
Εκείνο που ενδιαφέρει είναι η άλλη δύναμη: η εργατική. Αυτών δηλαδή που παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες σε όποιο κομμάτι της παραγωγής κι αν ανήκουν.
Και η ερώτηση (ρητορική, βεβαίως) γιατί αυτή η δύναμη δεν κάνει τ' ανάλογα;
Τι να κάνει;
Να δημιουργήσει τη δική της (δική μας) κρίση!
Οχι με τα παλιά, συνδικαλιστικά εργαλεία της στήριξης του κεφαλαίου (ιδιωτικού ή κρατικού) αλλά με ανάλογα εργαλεία με αυτά του κεφαλαίου...
Οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν π.χ.:
Να μην συμμετέχουν στους θεσμούς του κεφαλαίου και κυρίως στο τραπεζικό σύστημα αποσύροντας τα χρήματά τους από χρηματοπιστωτικό σύστημα και κάνοντας χρήση μόνο απλών ταμιευτηρίων...
Να παράγουν προϊόντα και να παρέχουν υπηρεσίες, έξω από τον κεντρικό σχεδιασμό του κεφαλαίου, σε άλλους εργαζόμενους.
Να "στραγγαλίζουν" κάθε επιχείρηση που παρασιτεί σε βάρος της κοινωνίας, δηλώνει αδύναμη να καταβάλει τις αμοιβές των εργαζομένων, αισχροκερδεί, με πλήρη απόσυρση της εργατικής δύναμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου