Νευρικότητα αρχίζει να καταλαμβάνει τους διαμορφωτές πολιτικής στην Ευρωζώνη από τη στιγμή που η άνοδος του ευρώ απειλεί την ικανότητα των οικονομιών στην περιφέρεια της Ευρωζώνης να κερδίσουν κάποιο στήριγμα από τις εξαγωγές.
Με δεδομένο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν χώρες της Ευρωζώνης, όπως Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία, φαίνεται αδιανόητο να μπορεί να διατηρηθεί οιαδήποτε ουσιαστική ανάκαμψη χωρίς ένα εξασθενημένο ενιαίο νόμισμα, το οποίο θα μπορούσε να καταστήσει πιο ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της περιοχής.
Επίσης, τωρα και η ευρωζώνη φωνάζει εναντίον της Κίνας, προκειμένου αυτή να ανατιμήσει το γουάν.
Η Κίνα βέβαια αρνείται, και όσο κυλά ο χρόνος θα έχουμε τις διαφωνίες αυτές να φουντώνουν, διότι απλούστατα τα "κράτη-έθνη" αυτό κάνουν εκ φύσεως, πολεμούν το ένα το άλλο, και "αν όλα τα άλλα αποτύχουν, υπάρχει πάντα και ο πόλεμος".
Όπως λοιπόν διαβάζουμε στο "Βήμα" για τη διένεξη ευρωζώνης-Κίνας:
Η ΕΕ και οι ΗΠΑ κατηγορούν την Κίνα ότι διατηρώντας ένα τεχνητά υποτιμημένο νόμισμα, προκειμένου να στηρίξει τις εξαγωγές της, έχει υποσκάψει την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους και έχει οδηγήσει στο χάσιμο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Ωστόσο λέγεται ότι στο ανακοινωθέν που θα εκδοθεί σήμερα με τη λήξη των εργασιών της συνόδου θα καταδικάζονται όλα τα είδη του προστατευτισμού, χωρίς να γίνεται ειδική αναφορά στη συναλλαγματική πολιτική του Πεκίνου.
Το γουάν - η "πέτρα του σκανδάλου"
Την ίδια ώρα, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε το Spiegel, γνωστό όργανο του γερμανικού ιμπεριαλισμού, και εκεί διαβάζουμε καταρχήν την παραδοχή για "νομισματικό πόλεμο" όπως τον λένε, και για την επιστροφή του προστετευτισμού, με το κάθε κράτος να πριμοδοτεί την εγχώρια παραγωγή του έναντι των αντιπάλων του (και όχι των "εταίρων" του).
Το άρθρο του Spiegel ξεκινά με την εντυπωσιακή παραδοχή-διαπίστωση ότι "Ένα αμερικανικό νομοσχέδιο για την επιβολή κυρώσεων στις χώρες που υποτιμούν τα νομίσματά τους πρόκειται να φέρει ένα νέο εμπορικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Αλλά στην πραγματικότητα ολόκληρο το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα κινδυνεύει. Καθώς η εμπιστοσύνη στο δολάριο μειώνεται, οι ιδιώτες επενδυτές εμπιστεύονται το χρυσό".
Στη συνέχεια, αναλύει τις ομιλίες γερουσιαστών κατά τη ψήφιση των κυρώσεων για δασμούς εναντίον της Κίνας, και κάνει λόγο για "πολεμικό κλίμα" αναφέροντας πχ τις εξής δηλώσεις:
Ο Timothy Murphy, ένας Δημοκρατικός από την Πενσυλβανία, προχώρησε ένα βήμα περισσότερο: "Είμαστε έτοιμοι να χάσουμε τη θέση μας ως παγκόσμιου ηγέτη, όταν το επόμενο έτος η Κίνα μας προσπερνά ως ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο; ».
Ο Δημοκρατικός Linda Sanchez από την Καλιφόρνια υποστήριξε: "Οι αντίπαλοι λένε ότι αυτό το νομοσχέδιο θα αρχίσει έναν εμπορικό πόλεμο και εγώ λέω, είμαστε ήδη σε έναν εμπορικό πόλεμο. Και η Κίνα χρησιμοποιεί κανόνια ενώ εμείς έχουμε αεροβόλα οπλάκια."
Μετά το Spiegel αναφέρεται και στην υποκρισία των ΗΠΑ, που φωνάζουν για το ότι η Κίνα υποτιμά το γουάν, και δε λένε τίποτα για το πως οι ίδιοι επίσης υποτιμούν το δολάριο (το οποίο μάλιστα έχει και προνομιακή μεταχείριση λόγω της θέση του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα), τυπώνοντας ωκεανούς νέου χρήματος από το πουθενά.
Φροντίζει μάλιστα το περιοδικό να αναφέρει και την "κακόμοιρη" ΕΚΤ, που δεν τυπώνει χρήμα, μιας και προφανώς η Γερμανία είναι η μόνη που δε θελει να τυπώνονται χρήματα (τουλάχιστον όχι τόσο πολύ) σε όλο το δυτικό κόσμο. Γι' αυτό και το Σπιεγελ παίρνει θέση εναντίον του, λέγοντας ότι "όλοι χάνουν".
Πράγματι, από νομισματικής άποψης, όλα τα νομίσματα (πλην του χρυσού βέβαια) πάνε για σοβαρή "κρίση εμπιστοσύνης" (υπερπληθωρισμός), αλλά...ποιος είπε ότι ο καπιταλισμός ήταν ορθολογιστικό σύστημα; Ή, ακόμα περισσότερο, ποιος είπε ότι ο καπιταλισμός φέρνει ειρήνη για τους λαούς; Αφού τα κράτη ρημάζουν τους λαούς, και, ενίοτε, αν δε τα βρίσκουν αλλιώς, τους βάζουν να πολεμούν και μεταξύ τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου