Εσείς οι αριστεροί τι προτείνετε;

του Θανάση Καρτερού
Οικονομολόγοι, δημοσιολόγοι και κάθε είδους ιατροί - παθολόγοι των παραθύρων, οχυρώνονται πίσω από μια ερώτηση, για να υπερασπιστούν τον αφανισμό εισοδημάτων και δικαιωμάτων: Τι προτείνετε εσείς οι αριστεροί; Αν η οικονομία είναι βαριά άρρωστη, ποια είναι η συνταγή σας για τη σωτηρία της; Φωνάζεις για την όντως απεχθή, άδικη και επώδυνη θεραπεία Παπανδρέου, αλλά τι αντιπαραθέτεις, κύριε;
Προσέξτε! Πάντα το ερώτημα συνοδεύεται από μια αυτονόητη προτροπή: Μην αγγίζετε! Το νοσοκομείο, οι γιατροί, το σύστημα, η μολυσματική ατμόσφαιρα, οι συνθήκες δεν μπορούν να αλλάξουν. Ο ρεαλισμός συζητά για τη συνταγή -όλα τα άλλα δεν είναι της ώρας. Ούτε ποιος φταίει, ούτε τι φταίει, ούτε πώς ο ασθενής έφτασε στα όρια του θανάτου, ούτε τι έκαναν οι νυν θεράποντες πριν φτάσουμε στο αμήν, ούτε μέσα σε ποιες συνθήκες η αρρώστια φούντωσε. Τώρα προέχει η σωτηρία του και μετά (μετάαααααααα, ναι) τα βρίσκουμε με τις ιδεολογίες, τις διαφορές μας, την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομική σωφροσύνη.
Δεν είναι περίεργο ότι οι οπαδοί της μιας τέτοιας ερώτησης διαθέτουν αποστομωτικές απαντήσεις για άλλες ερωτήσεις. Να πληρώσουν αυτοί που φταίνε; Λαϊκισμός! Να εθνικοποιηθούν κάνα δυο τράπεζες για να υπάρχει δημόσιος έλεγχος στη ροή του χρήματος; Σοβιετισμός! Να τονωθεί το εισόδημα των μισθωτών για να ζωντανέψει η αγορά; Εμπαιγμός! Να διοχετευτεί χρήμα στα δημόσια έργα, για να ενισχυθεί η απασχόληση; Ξεπερασμένος κεϋνσιανισμός! Να πέσει φορολογικό τσεκούρι στα κέρδη τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων; Μαρξισμός! Να αναβαθμιστεί ο ρόλος του κράτους στις επενδύσεις και στη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων; Μπρρρρ!
Αυθεντίες και νομπελίστες, απείρως πιο ειδικοί από μας, αλλά και από τους γιατρούς των παραθύρων, προτείνουν θεραπείες εντελώς αντίθετες από αυτές που εφαρμόζονται. Όλες, όμως, ω του θαύματος, είναι είτε επικίνδυνες για την ελεύθερη οικονομία, είτε δογματικές, είτε αναποτελεσματικές. Ο ρεαλισμός επιβάλλει ανατροπές προς όφελος εκείνων που γέννησαν την κρίση, κέρδισαν από αυτή, κερδίζουν και από τις συνταγές θεραπείας της, εις βάρος των θυμάτων της.
Οι αριθμοί μιλούν: Το χρηματιστήριο ανεβαίνει όταν μειώνονται οι μισθοί. Τα spreads μικραίνουν όταν μεγαλώνουν οι αδικίες. Οι αγορές μαλακώνουν όταν το καθεστώς εργασίας σκληραίνει. Το χρήμα γελάει όταν ο άνεργος κλαίει. Η ερώτηση δεν είναι συνεπώς μόνο μία, είναι και μοναδική: απαντάει στον εαυτό της...