Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011
Δεν αρμενίζει στραβά. Είναι στραβός!
Η ανάπτυξη και η κρίση του καπιταλισμού είναι όψεις του ίδιου νομίσματος. Και στις δύο κοινός παρονομαστής είναι το κέρδος και μόνιμο θύμα και αξία χρήσης ο εργαζόμενος και το περιβάλλον. Όταν σε χρειάζονται με γεμάτες τσέπες στις γεμίζουν για να έχεις να ψωνίζεις τα προϊόντα τους. Με μισθούς για να ψωνίζεις και να κερδίζουν και με δάνεια για να ψωνίζεις να κερδίζουν και να τους τα χρωστάς κι από πάνω. Όταν η φούσκα έρθει στα όρια, τότε είναι η ώρα να φροντίσουν να σκάσει στα δικά σου μούτρα και να αρχίσουν να την ξαναφουσκώνουν από την αρχή χρησιμοποιώντας και πάλι την εργασία σου και καταστρέφοντας το περιβάλλον. Έτσι ελπίζουν… Εμείς τι ελπίζουμε; Να είμαστε τυχεροί και να συμπέσουμε με το φούσκωμα της φούσκας τους; Έλα που μας έκατσε το σκάσιμο…
Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011
Ακους ΠΑΤΡΙΩΤ..............
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011
Δεν υπαρχει αριστερο ευρωομολογο ΠΑΤΡΙΩΤ....
Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011
Το δημόσιο χρέος και πως καταλήγει να είναι ποινικό ζήτημα.
Ο κλασικός καπιταλισμός που ξέρουμε βγάζει κέρδος εκμεταλλευόμενος τον εργαζόμενο σε έναν παραδοσιακό κύκλο 1) επένδυσης χρήματος 2) παραγωγής εμπορευμάτων 3) πώλησης των εμπορευμάτων. Στο στάδιο δύο (2) εχουμε την παραγωγή υπεραξίας που καρπώνεται ο εκμεταλλευτής.
Επίσης στον κλασικό καπιταλισμό, ένας εθνικός καπιταλισμός (πχ Μεγ. Βρετανία) κατέχει δια των όπλων ένα άλλο εθνικό κράτος (πχ Ινδία, Κύπρος κλπ) δηλαδή έναν άλλον εθνικό καπιταλισμό. Και έτσι έχουμε την καταλήστευση των εθνικών πόρων ενός “υπό κατοχήν” εθνικού καπιταλισμού και την μεταφορά τους από την περιφέρεια προς ένα καπιταλιστικό κέντρο, με διάφορους τρόπους (πχ Εταιρία των Ινδιών κλπ). Κλασικός ιμπεριαλισμός δηλαδή.
Στην περίπτωση του δημόσιου χρέους, του δικού μας και άλλων λαών, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ τέτοια πράγματα, τέτοιους μηχανισμούς. Είναι πολύ-πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Και δεν τα περιγράφει σχεδόν κανένα κλασικό πολιτικό εγχειρίδιο.
Εδώ έχουμε …
1) Ουσιαστικά παράνομο έλεγχο του “εθνικού” νομίσματος, (που δεν είναι εθνικό), από ιδιώτες. Οι ιδιώτες αυτοί είναι συμπτωματικά εκείνοι που έχουν τις τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Δηλαδή το νόμισμα είναι ΙΔΙΩΤΙΚΟ και όχι δημόσιο. Οχι της κοινωνίας. Ωστε όταν η κοινωνία, δηλαδή το δημόσιο, χρειάζεται χρηματοδότηση να βρίσκεται στην ανάγκη να δανειστεί και να δημιουργήσει χρέος.
2) Κολάσιμη πολιτική και οικονομική διαφθορά. Εκείνοι που ελέγχουν τα εθνικά νομίσματα και τις διεθνείς πιστώσεις ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΝ πολιτικά και οικονομικά τις ηγεσίες των χωρών. Κρίσιμο ρόλο παίζει εδώ το σύστημα της αντιπροσώπευσης, δηλαδή ο κοινοβουλευτισμός, και η έλλειψη δημοκρατίας. Ετσι οι ελεγχόμενοι πολιτικοί παίρνουν δάνεια στα κρυφά, από τους πρώτους κυρίους, και καταχρεώνουν το δημόσιο ταμείο με υπέρογκα χρέη.
3) Κολάσιμη πολιτική απάτη εκ μέρους των κυβερνήσεων, στην κρίσιμη στιγμή, και πώληση δημόσιων περιουσιακών στοιχειων αντί πινακίου φακής με φόβητρο προς τον λαό, το χρέος. Οι ελεγχόμενες κυβερνήσεις βγάζουν στο σφυρί σε εξευτελιστικές τιμές, δημόσιες επιχειρήσεις, που ΔΕΝ ξαναγίνονται, και που η κοινωνία τις έχει απόλυτη ανάγκη. Και δεν σταματούν ούτε μπροστά στην πώληση ακινήτων του δημοσίου καθώς και δημόσιας γης, δηλαδή εθνικού εδάφους.
Δηλαδή εδώ έχουμε ένα ξεκάθαρα ποινικό ζήτημα. Με τεράστιες και παγκόσμιες διαστάσεις. Αλλά πάντως ποινικό ζήτημα. Το οποίο δηλαδή θα μπορούσε να βρει την λύση του, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΤΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, αν οι κύριοι που ελέγχουν τα πράγματα δεν είχαν φροντίσει να διαφθείρουν ΚΑΙ τους ελεγκτικούς μηχανισμούς ΚΑΙ τους δικαστικούς μηχανισμούς. Δηλαδή αυτό που γίνεται “δεν προβλέπεται”. Δεν είναι νόμιμο ούτε με το ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟ νομικό πλαίσιο.
Είναι ποινικό ζήτημα και αυτό φυσικά και ΔΕΝ αθωώνει τον καπιταλισμό, για απληστία, την εκμετάλλευση, την αδικία και απόγνωση αλλά και την καταστροφή του πλανήτη.
ΥΓ. Οσοι μιλάνε εναντίον του καπιταλισμού δεν είναι αναγκαστικά αριστεροί ή κομμουνιστές. Μπορεί να είναι απλώς δημοκράτες…
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤ.....
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ .....ΠΑΤΡΙΩΤ......
Έχουν ένα πολύ θετικό στοιχείο οι μέρες που ζούμε. Έπεσαν επιτέλους οι μάσκες και αποκαλύφθηκε πια το πραγματικό πρόσωπο της χώρας και των πολιτών της. Τα συμπεράσματα δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικά αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα – οι μύθοι τελείωσαν.
Το σύστημα κατέρρευσε και κύριο όπλο του είναι πια η Αστυνομία. Πολιτικοί, μεγαλοεκδότες, εφοπλιστές και όλη αυτή η παρεούλα που λυμαίνεται τη χώρα επί δεκαετίες –με αποτέλεσμα να τη ρημάξει- έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους στην Αστυνομία.
Η Αστυνομία είναι πολύ χρήσιμη, επειδή από τη μία προστατεύει όλα αυτά τα καθάρματα και από την άλλη τα καθάρματα μπορούν να επιρρίπτουν –τάχα μου- ευθύνες στους αστυνομικούς για βία σε βάρος των πολιτών, ενώ η αστυνομική βία είναι προϊόν των δικών τους εντολών.
Στην προσπάθειά τους να διασωθούν –εκτός από την Αστυνομία- θα παίξουν και το χαρτί του Αντώνη Σαμαρά. Ήδη, είναι εντυπωσιακή η στροφή κάποιων ΜΜΕ υπέρ του Αντώνη Σαμαρά. Θα γίνει προσπάθεια να παρουσιαστεί σαν «σωτήρας» της χώρας – βέβαια, αυτό θα γίνει, με την ελπίδα να σώσει αυτούς. Προσπάθησαν να αναδείξουν τις αρετές του Παπανδρέου, δεν τους βγήκε, και τώρα –που ο Παπανδρέου «κάηκε»- θα πέσουν με τα μούτρα στις αρετές του Σαμαρά.
Διάβαζα τα εγκωμιαστικά σχόλια γνωστού δημοσιογράφου για τον Αντώνη Σαμαρά και δεν πίστευα στα μάτια μου. Πέρσι, ο ίδιος δημοσιογράφος μου εκθείαζε την Ντόρα Μπακογιάννη, μου απαριθμούσε τις αρετές της και έβριζε τον «ανίκανο» Σαμαρά. Προφανώς, το αφεντικό του άλλαξε άποψη –μιας και κινδυνεύουν τα συμφέροντά του- οπότε άλλαξε κι αυτός. Τι να κάνει κι αυτός ο έρμος; Οι ξεπουλημένοι δεν έχουν δική τους άποψη – ούτε αξιοπρέπεια.
Η αδυναμία των ΜΜΕ να χαλιναγωγήσουν πια την κοινή γνώμη είναι εμφανής. Θλιβεροί δημοσιογράφοι ουρλιάζουν στα τηλεοπτικά κανάλια και γράφουν βλακώδη άρθρα σε χρεοκοπημένες εφημερίδες, αλλά η μπογιά τους έχει περάσει – άλλωστε, δεν ξεχνιούνται οι διθυραμβικοί ύμνοι τους στις εκπληκτικές κυβερνήσεις που προηγήθηκαν.
Είναι εντυπωσιακό το ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν παραμείνει πιστά σκυλιά των έκπτωτων μεγαλοεκδοτών και καναλαρχών. Δεν υπάρχει ούτε ένας αξιοπρεπής άνθρωπος ανάμεσά τους. Σύντομα θα ψάχνουν τρύπα για να κρυφτούν.
Αν δεν εξαφανιστούν από το σκηνικό όλοι αυτοί οι πολιτικοί και όλες αυτές οι οικογένειες μεγαλοεπιχειρηματιών που ξέσκισαν τη χώρα και τους πολίτες της επί δεκαετίες, δεν υπάρχει καμία ελπίδα.
Η ευθύνη για την πορεία της χώρας είναι δική μας και είναι στα χέρια μας. Καταλαβαίνω πως τόσα χρόνια αφασίας και αποβλάκωσης έχουν κάνει ζημιά –μικρότερη ή μεγαλύτερη- σε όλους μας. Από την άλλη, η λύση θα έρθει μόνο από εμάς.
Τα πράγματα είναι απλά: Αν πραγματικά θέλουμε να αλλάξει η χώρα, θα το πετύχουμε. Αν δεν θέλουμε, τα πράγματα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Δεν πειράζει, έχουν και η σκλαβιά με τη δουλοπρέπεια τις ομορφιές τους. Και μάλλον τις τραβάει ο οργανισμός μας.
(Στα «βίαια» γεγονότα των ημερών με τους «αγανακτισμένους πολίτες» που κάνουν σαφάρι μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας με την ευγενική βοήθεια της Αστυνομίας, δεν νιώθω την ανάγκη να αναφερθώ. Το σχέδιο βγάζει μάτι. Μας θέλουν να ξεχάσουμε πως η χώρα χρεοκόπησε και είναι όλοι τους ελεύθεροι και στις θέσεις τους. Επίσης, μας θέλουν φοβισμένους, προσκυνημένους και μέσα. Άρα, όλοι έξω.)
Πέμπτη 5 Μαΐου 2011
ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥΣ ΠΑΤΡΙΩΤ....
Ο πιο καταστροφικός συνδυασμός
είναι όταν οι μετοχές καταρρέουν και τα εμπορεύματα απογειώνονται
την ώρα που η οικονομία βουλιάζει σε ύφεση...
Αυτό δηλαδή που συνέβει στα τέλη του 2007
και κατά τη διάρκεια του α' εξαμήνου του 2008.
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Προς κατάρρευση η Ιρλανδία
του Γ. Δελαστίκ
Καταπέλτης ο τίτλος στην πρώτη σελίδα της χθεσινής έκδοσης της αμερικανικής εφημερίδας "Χέραλντ Τρίμπιουν" - δηλαδή της παγκόσμιας έκδοσης των "Τάιμς της Νέας Υόρκης": "Η Αγγλο-ιρλανδική Τράπεζα φέρνει την Ιρλανδία στο χείλος της κατάρρευσης - Οι αξιωματούχοι αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν το πλήγμα υπερβολικών διαστάσεων του δανειακού ξεφαντώματος της τράπεζας!". Από την αρχή της ανάλυσής του ο αρθρογράφος θέτει το ερώτημα χωρίς περιστροφές: "Μπορεί μια τράπεζα να οδηγήσει σε κατάρρευση μια χώρα; Η Αγγλο-ιρλανδική, η μεσαίου μεγέθους τράπεζα που η ασωτία της την κατέστησε σύμβολο των υπερβολών της φούσκας των ακινήτων στην Ιρλανδία, κάνει ό,τι μπορεί περισσότερο για να βρει την απάντηση", γράφει.
Η ερώτηση είναι ρητορική. Από την περίπτωση της Ισλανδίας γνωρίζουμε ήδη ότι τρεις τράπεζες, με βαρύνοντα τον ρόλο μίας εξ αυτών, είναι υπεραρκετές για να χρεοκοπήσουν μια χώρα τόσο μικρή όσο η Ισλανδία, με μόνο 320.000 κατοίκους και ΑΕΠ μόλις 14 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Ιρλανδία, που εμφάνιζε ΑΕΠ και πληθυσμό κάπου 13-14 φορές μεγαλύτερο, σίγουρα δεν είναι το ίδιο. Θα αντέξει όμως;
Καθόλου σίγουρο δεν είναι αυτό. Σηκώνονται όρθιες οι τρίχες του κεφαλιού όποιου διαβάσει τα νούμερα: πάνω από 8,2 δισεκατομμύρια ευρώ ζημιές εμφάνισε η Αγγλο-ιρλανδική Τράπεζα στο πρώτο εξάμηνο του 2010, με αποτέλεσμα η ιρλανδική κυβέρνηση να σπεύσει να της χορηγήσει 8 δισεκατομμύρια ευρώ, ανεβάζοντας έτσι στα 22 δισεκατομμύρια ευρώ το συνολικό ποσό που έχει πάρει από το κράτος αυτή η τράπεζα από πέρυσι!
Οι αναλυτές υπολογίζουν ότι μόνο αυτή η τράπεζα θα πάρει συνολικά από την ιρλανδική κυβέρνηση γύρω στα 35 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στο... 22% του ΑΕΠ της Ιρλανδίας! Μία τράπεζα θα φάει το 22% του ΑΕΠ μιας χώρας! Ασύλληπτο. Συνολικά η διάσωση των ιρλανδικών τραπεζών θα κοστίσει στην κυβέρνηση της Ιρλανδίας γύρω στα 80 με 90 εκατομμύρια ευρώ - δηλαδή περίπου το 50% του ΑΕΠ της χώρας.
Το οικονομικό έγκλημα που έχει διαπράξει με απίστευτο θράσος η δεξιά κυβέρνηση της Ιρλανδίας είναι ότι φόρτωσε απευθείας στις πλάτες των πολιτών τα χρέη των τραπεζιτών. Εχει συστήσει από τις αρχές του χρόνου το Εθνικό Γραφείο Διαχείρισης Περιουσιακών Στοιχείων (ΝΑΜΑ στα Αγγλικά), αποστολή του οποίου είναι να αγοράσει σε χαμηλότερη τιμή όσα δάνεια έχουν χορηγήσει οι τράπεζες σε... χρεοκοπημένες εταιρείες! Δάνεια δηλαδή που δεν πρόκειται να εισπραχθούν ποτέ και τα οποία θα πληρωθούν με τα λεφτά των φορολογούμενων πολιτών, των οποίων η κυβέρνηση έχει ήδη λεηλατήσει και περικόψει τους μισθούς και τις συντάξεις!
Το τι πλιάτσικο γίνεται αυτήν τη στιγμή στην Ιρλανδία δεν περιγράφεται. Από τη στιγμή που βρήκαν ηλίθιους για να τους φορτώσουν τα χρέη τους, οι Ιρλανδοί τραπεζίτες οργιάζουν. Εχουν κάθε συμφέρον να μεταφέρουν στο κράτος όσο το δυνατόν περισσότερα δάνεια και να παίρνουν πραγματικά λεφτά από την κυβέρνηση!
Η Αγγλο-ιρλανδική Τράπεζα μόλις πέρυσι, όταν την ανέλαβε η κυβέρνηση, εμφάνιζε στα βιβλία της ότι έχει χορηγήσει δάνεια ύψους 75 δισεκατομμυρίων ευρώ. Φέτος κατατάσσει τα δάνεια που μπορούν να εισπραχθούν στο ύψος μόνο των... 12 δισ. ευρώ! Εχει ήδη πασάρει στο κράτος δάνεια άνω των 30 δισ. ευρώ, τα οποία είναι αδύνατον να εισπραχθούν και έχει ήδη πάρει από την κυβέρνηση 22 δισ., όπως προαναφέραμε!
Μιλάμε για οικονομικά σκάνδαλα απίστευτων διαστάσεων, μπροστά στα οποία ωχριούν τα ελληνικά. Το 2006 π.χ. κατασκευαστική εταιρεία εμφανίζει κόστος αγοράς μιας διάσπαρτης με χαλίκια περιοχής 100 στρεμμάτων το απίθανο ποσό των 412 εκατομμυρίων ευρώ.
Η Αγγλο-ιρλανδική Τράπεζα της χορηγεί δάνειο 300 εκατομμυρίων και σήμερα η έκταση αυτή, αν υπήρχε αγοραστής, θα έπιανε το πολύ... 20 εκατομμύρια ευρώ! Φανταστείτε τα εκατοντάδες εκατομμύρια που τσέπωσαν οι εργολάβοι και οι τραπεζίτες που τους χορήγησαν το δάνειο, το οποίο σήμερα πληρώνουν οι Ιρλανδοί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι! Απερίγραπτο αίσχος...